Bijenale scenskog dizajna je manifestacija koju su osnovali YUSTAT – OISTAT centar Jugoslavija i Muzej primenjene umetnosti u Beogradu 1997. godine. Manifestacija je obuhvatala veliku izložbu, nagrade i priznanja i niz predavanja, radionica i konferencija. Bijenale je postojao do 2006. godine i stekao je visok nacionalni i regionalni ugled.

Najznačajnije nasleđe Bijenala je „škola scenskog dizajna“. Prva škola bila je deo Centra za interdisciplinarne postdiplomske studije koje su pokrenute 2000. godine na Univerzitetu umetnosti u Beogradu. 2013. godine na Fakultetu tehničkih nauka u Novom Sadu, na Departmanu za arhitekturu i urbanizam, osnovan je Odsek za umetnost i dizajn sa nastavom na sva tri nivoa studija u oblasti scenske arhitekture, tehnike i dizajna.

Drugo važno nasleđe Bijenala je promena u načinu predstavljanja Srbije na Praškom kvadrijenalu scenskog dizajna i scenskog prostora. Specifičan pristup kustoskom radu i izlagačkim praksama, nastupu Srbije 2015. donosi Zlatnu medalju za pokretanje dijaloga. Od 2007. godine, kada je YUSTAT, a potom, Scen – OISTAT centar Srbija i Muzej primenjene umetnosti, preuzeo predstavljanje na Kvadrijenalu, oslonac nastupa postaje problemsko pristupanje i tematizacija rada, a ne revija najboljih pozorišnih ostvarenja.

Ponovno pokretanje Bijenala scenskog dizajna rezultat je potrebe za praćenjem i vrednovanjem realne pozorišne produkcije, kao i umetničkih i kustoskih praksi u oblasti scenskog dizajna i scenskog prostora. Sadašnje Bijenale scenskog dizajna bavi se prostorom bivše Jugoslavije.

Nagrade i priznanja Bi! vode se principima i vrednostima koji su uspostavljeni pri osnivanju Bijenala 1997. godine: osvetliti kako pozorišnu, tako i produkciju događaja koji imaju elemente scenskog dizajna, a ne ulaze u uobičajene kategorije za nagrade (scenografija, kostim, scenska muzika…). Istovremeno Bijenale promoviše takozvane nevidljive ljude, one u pozadini, a zapravo „proizvođače” pozorišta i stavlja ih u istu ravan sa autorima. Novi, obnovljeni Bijenale, nastavlja tu tradiciju uvažavanjem svih promena nastalih u međuvremenu, kako među strukama koje „proizvode“ dela scenskog dizajna, tako i u samim praksama scenskog dizajna. 

Regionalni Selekcioni tim radio je u sastavu: Janko Ljumović, producent i profesor (Podgorica, Cetinje), Anja Pirnat, producentkinja (Ljubljana), Mirna Rustemović, dramatuškinja (Zagreb), Besfort Idrizi, glumac i reditelj (Bitolj), Asja Krsmanović, dramatuškinja (Sarajevo), Darinka Mihajlović aka Selena Orb, kostimografkinja (Beograd, Novi Sad). Tokom nekoliko meseci intenzivnog rada oni su izabrali 12 predstava koje su ušle u selekciju za žiriranje. 

Selektovane predstave su:

1. Kaspar, režija Miloš Lolić, Jugoslovensko dramsko pozorište – JDP, Beograd; 
2. Krvave svadbe, režija Igor Vuk Torbica, Srpsko Narodno pozorište, Novi Sad i JU

Grad teatar, Budva;

3. Kavkaski krug kredom, režija Paolo Mađeli, Narodno pozorište Sarajevo, Sarajevo;
4. Moja fabrika, režija Selma Spahić, Bosansko narodno pozorište Zenica, Zenica; 
5. Bakhe-kratak pregled raspadanja, režija Igor Vuk Torbica, Naroden teatar Bitola, Bitolj;
6. Pazi na prazninu, režija Romano Nikolić, Hrvatsko narodno kazalište Varaždin, Varaždin; 
7. Požigi, režija Nina Rajić Kranjac, Slovensko narodno gledališče – SNG, Ljubljana;
8. Ana Karenjina, režija Mirko Radonjić, Dramski studio Prazan prostor i Kraljevsko

pozorište „Zetski dom“, Cetinje;

9. Audience by Vaclav Havel, režija Agon Myftari, Qendra Multimedia, Priština;
10. Čriček in temačni občutek, režija Ivana Đilas , Slovensko narodno gledališče – SNG, Nova Gorica;
11. Cement-Beograd, režija Sebastijan Horvat, Beogradsko dramsko pozorište – BDP, Beograd;
12. Braća Karamazovi, režija Oliver Frljić, Zagrebačko kazalište mladih – ZKM, Zagreb;

Žiri je radio u sastavu: Radivoje Dinulović, arhitekta (Beograd, Novi Sad), Filip Jovanovski, arhitekta, scenograf i vizuelni umetnik (Skoplje, Bitolj) i Matko Botić, dramaturg, teatrolog, muzičar i pozorišni kritičar (Zagreb, Split). Posle odgledanih 10 predstava (dve više nisu bile na repertoaru) žiri je jednoglasno doneo sledeće odluke:

Velika nagrada (Grand Prix) BiSD 2022 dodeljena je autorskom timu predstave Čriček in temačni občutek Tona Telegena, u režiji Ivane Đilas i produkciji Slovenskog narodnog gledališča, Nova Gorica.

Nagrada BiSD 2022 za scenski dizajn predstave u celini dodeljena je autorskom timu predstave Krvave svadbe Federika Garsije Lorke, u režiji Igora Vuka Torbice i koprodukciji Srpskog narodnog pozorišta, Novi Sad i JU Grad teatar, Budva.

Posebna nagrada BiSD 2022 (ex aequo) dodeljena je autorskom timu predstave Braća Karamazovi po romanu Fjodora Mihajloviča Dostojevskog, u režiji Olivera Frljića i produkciji Zagrebačkog kazališta mladih, Zagreb.

Posebna nagrada dodeljuje se za kreativno prožimanje scenskog dizajna s prostornim zadatostima pozornice.

Posebna nagrada BiSD 2022 (ex aequo) dodeljena je autorskom i izvođačkom timu predstave Ana Karenjina po romanu Lava Nikolajeviča Tolstoja, u režiji Mirka Radonjića i koprodukciji Kraljevskog pozorišta Zetski dom, Cetinje i Dramskog studija Prazan prostor, Podgorica.

Posebna nagrada  se dodeljuje za kreativno zajedništvo autorskog i izvođačkog tima, shvaćeno kao presudni gradivni element scenskog dizajna.

Nagrade i priznanja će biti dodeljene 05.09.2022. tokom Bijenala scenskog dizajna koje se održava u okviru programa Kaleidoskop kulture, u organizaciji fondacije „Novi Sad – Evropska prestonica kulture“.